اختلاف در بین شعرا و یا منتقدین شعر به گونه ای زیاد شده که اصل ماهیت شعر از بین رفته است .
برای مثال چند روز پیش که در گوگل مشغول وبگردی پیرامون شعر پست مدرن فارسی بودم، در یک وب سایتی با تیتر درشتی که نوشته بود : شعر پست مدرن ابتذالی در ادبیات
و در یک وبلاگ دیگر این طور تیتر زده بود که : غزل پست مدرن یا خیانت به شعر کلاسیک
در وب سایتی که این سبک شعری را ابتذال خوانده بود ، با یک لحن تند وو شدید این نوع شعر را محکوم به ابتذال کرده بود .
در وبلاگ دیگر از این نوع شعر به بدترین شکل از شعر یاد کرده و آن را خارج از ادبیات شعری مینامد.
خب من نمیخواهم فی الحال در مورد غرل پست مدرن صحبت کنم و چون خودم از سراینده های این سبک از شعر هستم از آن دفاع کنم.
موضوعی که مطرح میبتاشد این حجم از جبهه گیری منتقدبن نسبت به شعر میباشد.
اینکه غزل پست مدرن یک نوع سبک شعری معاصر و در خور زندگی امروزی انسانهاست ،و به نوع تفکر و بینش شاعر و درک شاعر از پدیده های اطرافش دارد ، لذا طرفداران شعر کلاسیک نمیخواهند آن همه زحمت های شاعران قرن هفتم و هشتم و غیره با یک سبک شعر ساده زیر سوال برود .
(غزل پست مدرن را مثال زدم چون که در اولین مورد به این موضوع برخورد کردم )
خب اگر هر چیز تازه ای که در شعر بوجود بیاید و بخواهیم آن را نفی کنیم که اتفاق شیرینی مثل شعر نیمایی نمی افتاد ، شعر سپید پدید نمی امد.
این اختلاف نظر ها ماهیت شعر را که یک جنبه اعجاز انگیز از زبان است را از بین میبرد و باعث عدم انگیزه در کسانی حواهد شد که میتوانند با کلام خود اعجازی نو و خلاقانه در شعر پدید بیاورند.
بیایید به کلمات این اجازه را بدهیم تا از بند عروض و قافیه رهایی پیدا کنند و مخاطب خودشان را پیدا کنن.
و این گیس و گیس کشی ها در حوزه ی شعر واقعا پسندیده نیست.
شعر ,یک ,پست ,مدرن ,سبک ,نوع ,پست مدرن ,غزل پست ,که در ,وبلاگ دیگر ,وب سایتی
درباره این سایت